Biblia

Dz 2

¹⁴Wtedy stan±³ Piotr razem z Jedenastoma i przemówi³ do nich dono¶nym g³osem: "Mê¿owie Judejczycy i wszyscy mieszkañcy Jerozolimy, przyjmijcie do wiadomo¶ci i pos³uchajcie uwa¿nie mych s³ów! ²²Mê¿owie izraelscy, s³uchajcie tego, co mówiê: Jezusa Nazarejczyka, Mê¿a, którego pos³annictwo Bóg potwierdzi³ wam niezwyk³ymi czynami, cudami i znakami, jakich Bóg przez Niego dokona³ w¶ród was, o czym sami wiecie, ²³tego Mê¿a, który z woli postanowienia i przewidzenia Bo¿ego zosta³ wydany, przybili¶cie rêkami bezbo¿nych do krzy¿a i zabili¶cie. ²⁴Lecz Bóg wskrzesi³ Go, zerwawszy wiêzy ¶mierci, gdy¿ niemo¿liwe by³o, aby ona panowa³a nad Nim, bo Dawid mówi³ o Nim: ²⁵Mia³em Pana zawsze przed oczami, gdy¿ stoi po mojej prawicy, abym siê nie zachwia³. ²⁶Dlatego ucieszy³o siê moje serce i rozradowa³ siê mój jêzyk, tak¿e i moje cia³o spoczywaæ bêdzie w nadziei, ²⁷¿e nie zostawisz duszy mojej w Otch³ani ani nie dasz ¦wiêtemu Twemu ulec ska¿eniu. ²⁸Da³e¶ mi poznaæ drogi ¿ycia i nape³nisz mnie rado¶ci± przed obliczem Twoim. ²⁹Bracia, wolno powiedzieæ do was otwarcie, ¿e patriarcha Dawid umar³ i zosta³ pochowany w grobie, który znajduje siê u nas a¿ po dzieñ dzisiejszy. ³⁰Wiêc jako prorok, który wiedzia³, ¿e Bóg przysi±g³ mu uroczy¶cie, i¿ jego Potomek zasi±dzie na jego tronie, ³¹widzia³ przysz³o¶æ i przepowiedzia³ zmartwychwstanie Mesjasza, ¿e ani nie pozostanie w Otch³ani, ani cia³o Jego nie ulegnie rozk³adowi. ³²Tego w³a¶nie Jezusa wskrzesi³ Bóg, a my wszyscy jeste¶my tego ¶wiadkami. ³³Wyniesiony na prawicê Boga, otrzyma³ od Ojca obietnicê Ducha ¦wiêtego i zes³a³ Go,

1 P 1

¹⁷ Je¿eli bowiem Ojcem nazywacie Tego, który bez wzglêdu na osoby s±dzi wed³ug uczynków ka¿dego, to w boja¼ni spêdzajcie czas swojego pobytu na obczy¼nie. ¹⁸ Wiecie bowiem, ¿e z waszego, odziedziczonego po przodkach, z³ego postêpowania zostali wykupieni nie czym¶ przemijaj±cym, srebrem lub z³otem, ¹⁹ ale drogocenn± krwi± Chrystusa, jako baranka niepokalanego i bez zmazy. ²⁰ On by³ wprawdzie przewidziany przed stworzeniem ¶wiata, dopiero jednak w ostatnich czasach siê objawi³ ze wzglêdu na was. ²¹ Wy¶cie przez Niego uwierzyli w Boga, który wzbudzi³ Go z martwych i udzieli³ Mu chwa³y, tak ¿e wiara wasza i nadzieja s± skierowane ku Bogu.

Lk 24

¹³ Tego samego dnia dwaj z nich byli w drodze do wsi, zwanej Emaus, oddalonej sze¶ædziesi±t stadiów od Jerozolimy. ¹⁴ Rozmawiali oni z sob± o tym wszystkim, co siê wydarzy³o. ¹⁵ Gdy tak rozmawiali i rozprawiali z sob±, sam Jezus przybli¿y³ siê i szed³ z nimi. ¹⁶ Lecz oczy ich by³y niejako na uwiêzi, tak ¿e Go nie poznali. ¹⁷ On za¶ ich zapyta³: "Có¿ to za rozmowy prowadzicie z sob± w drodze?" Zatrzymali siê smutni. ¹⁸ A jeden z nich, imieniem Kleofas, odpowiedzia³ Mu: "Ty jeste¶ chyba jedynym z przebywaj±cych w Jerozolimie, który nie wie, co siê tam w tych dniach sta³o". ¹⁹ Zapyta³ ich: "Có¿ takiego?" Odpowiedzieli Mu: "To, co siê sta³o z Jezusem Nazarejczykiem, który by³ prorokiem potê¿nym w czynie i s³owie wobec Boga i ca³ego ludu; ²⁰ jak arcykap³ani i nasi przywódcy wydali Go na ¶mieræ i ukrzy¿owali. ²¹ A my¶my siê spodziewali, ¿e On w³a¶nie mia³ wyzwoliæ Izraela. Tak, a po tym wszystkim dzi¶ ju¿ trzeci dzieñ, jak siê to sta³o. ²² Nadto jeszcze niektóre z naszych kobiet przerazi³y nas: by³y rano u grobu, ²³ a nie znalaz³szy Jego cia³a, wróci³y i opowiedzia³y, ¿e mia³y widzenie anio³ów, którzy zapewniaj±, i¿ On ¿yje. ²⁴ Poszli niektórzy z naszych do grobu i zastali wszystko tak, jak kobiety opowiada³y, ale Jego nie widzieli". ²⁵ Na to On rzek³ do nich: "O nierozumni, jak nieskore s± wasze serca do wierzenia we wszystko, co powiedzieli prorocy! ²⁶ Czy¿ Mesjasz nie mia³ tego cierpieæ, aby wej¶æ do swej chwa³y?" ²⁷ I zaczynaj±c od Moj¿esza poprzez wszystkich proroków wyk³ada³ im, co we wszystkich Pismach odnosi³o siê do Niego. ²⁸ Tak przybli¿yli siê do wsi, do której zd±¿ali, a On okazywa³, jakoby mia³ i¶æ dalej. ²⁹ Lecz przymusili Go, mówi±c: "Zostañ z nami, gdy¿ ma siê ku wieczorowi i dzieñ siê ju¿ nachyli³". Wszed³ wiêc, aby zostaæ z nimi. ³⁰ Gdy zaj±³ z nimi miejsce u sto³u, wzi±³ chleb, odmówi³ b³ogos³awieñstwo, po³ama³ go i dawa³ im. ³¹ Wtedy oczy im siê otworzy³y i poznali Go, lecz On znikn±³ im z oczu. ³² I mówili nawzajem do siebie: "Czy serce nie pa³a³o w nas, kiedy rozmawia³ z nami w drodze i Pisma nam wyja¶nia³?" ³³ W tej samej godzinie wybrali siê i wrócili do Jerozolimy. Tam zastali zebranych Jedenastu i innych z nimi, ³⁴ którzy im oznajmili: "Pan rzeczywi¶cie zmartwychwsta³ i ukaza³ siê Szymonowi". ³⁵ Oni równie¿ opowiadali, co ich spotka³o w drodze, i jak Go poznali przy ³amaniu chleba.